Dag pappa,
Dank je wel voor de mooie
brief die je ons hebt geschreven. Jammer dat je het zo moeilijk hebt met onze aanwezigheid. Onvoorwaardelijke liefde is mooi pap, dat betekent dat wij mogen zijn wie wij zijn en je toch zielsveel van ons houdt. Graag willen wij reageren op jouw noodkreet.
Wij zijn jouw en jullie zoons. Jullie wilden ons beiden graag hebben en hebben ons gekregen. Met liefde hebben jullie ons verzorgd in de jaren dat wij zelf niets konden en nu gaan wij langzamer hand op eigen benen staan.
Het is moeilijk om in een keer naar jullie te luisteren omdat jullie jezelf niet zo goed 'horen' en als klap op de vuurpijl word je boos op ons en ga je met deuren slaan, maar in het echt is het je eigen boosheid van onmacht en frustratie dat je niet goed en duidelijk en helder naar ons grenzen kunt aanbrengen.
Want pap, als je ons duidelijk, helder en consequent aangeeft wat de grenzen zijn gaan wij ze natuurlijk eerst testen want dat moeten wij kinderen om zeker te weten dat we veilig zijn bij jullie, dan luisteren we gewoon.
Jammer dat je het niet eens bent met je eigen aankopen aan apparatuur voor ons. Wij zijn daar juist heel blij mee omdat al onze vriendjes en vriendinnetjes er één hebben en wij daar ook graag aan meedoen. Maar wij zijn nog te jong om zelf te begrijpen wat goed en niet goed voor ons is. Het zou fijn zijn als je ons wilt leren om hiermee om te gaan. Op een positieve manier, bijvoorbeeld met het verdienen van stickers of een andere beloning kunnen we daar best samen een oplossing voor vinden hoor pap.
Als beloning zou ik het dan leuk vinden als je samen met ons een keer met playmobil of lego wilt spelen, want dat vinden wij supergaaf!
Waar moeten wij de spulletjes opruimen en wil je ons leren hoe wij dat moeten doen? Wij moeten schakelen als de apparatuur uit is. De apparatuur doet namelijk voor ons het denkwerk en het creatieve werk, dus als dat wegvalt zijn wij even leeg. Door meer dingen met elkaar te doen en door meer creatief met elkaar te zijn, wordt ons creatieve gevoel ook aangesproken en voelen we niet meer zo vaak dat we ons vervelen.
Ik vind het spannend op school. Er zijn zoveel verwachtingen waar ik aan moet voldoen dat ik voortdurend dingen moet doen die ik niet leuk vind. Ik ervaar weinig ruimte om dingen op mijn eigen manier te ontdekken. Daarnaast is het zo spannend al die kinderen om mij heen. Vinden ze mij wel leuk, vinden ze mij niet leuk. Ooh als ze maar niet gaan pesten, wacht, ik ga maar meepesten dan ben ik niet de pineut.
Dan ben ik toch liever thuis achter mijn pc, want dan ervaar ik al deze gevoelens niet zo en jullie storen je daar dan niet aan. Waarom komen jullie niet eens in de klas zitten om te ervaren wat ik ervaar.
Ik zou het keigaaf vinden om naar mijn werk te kunnen en niet iedere dag naar die nare en of saaie juf en meester te moeten luisteren.
En weet je pap, als jullie zoveel moeten op je werk waar je dus blijkbaar niet zo blij van wordt waarom zoek je dan niet iets anders. Waarom zoek je dan niet werk op waar je aan het einde van de dag fluitend van thuis komt en waar je zoveel energie aan overhoudt dat je ook nog gezellig met ons wat buiten wilt doen, lekker in de open lucht?
Wij hebben nou eenmaal alles met een P lekker leren vinden dat gaat sneller dan alles leren eten wat gezond is, maar dat kunnen wij wel leren pap, maar daar hebben wij jullie hulp voor nodig. Het werkt echt beter als je hardop kan waarderen dat ik 5 happen bietjes heb gegeten dan dat je alleen maar negatief bent over de dingen die ik nou eenmaal lekker vind.
Wij voelen 's ochtends ook wel in wat voor humeur je bent en daar worden wij ook niet vrolijk van, dat maakt dat wij behoefte krijgen aan snoepen. Tja en als mama dat begrijpt snappen wij eigenlijk niet waar jij je druk over maakt. Misschien moet je ook wat snoepen dan en voel je je wat minder ongelukkig en ben je gezelliger met ons aan tafel.
Ja pap wij vonden het heel negatief klinken. Vooral jullie zelf voor ons gekozen hebben en wij jullie alleen maar spiegelen in hoe jullie je voelen.
Deze brief aan ons gaat dan ook eigenlijk niet over ons, maar over hoe jullie je zelf voelen, hoe naar je je werk eigenlijk ervaart en hoe moeilijk je het eigenlijk vindt om ons grenzen te geven omdat je je eigen grenzen niet herkent en daarmee ook niet neer kan zetten.
Misschien wil je samen met ons dat gaan leren. De schrijfster van deze brief heeft daar een mooie manier voor bedacht en die wil ze graag gebruiken om ons vaardigheden aan te leren en om jou en mama dat ook aan te leren.
Deze mevrouw vond het erg goed dat ik met deze brief bij haar ben gekomen en juicht het ook toe dat je dit zo met ons wilt bespreken.
Zullen we dat met elkaar gaan doen papa? Afgesproken! Wij houden onvoorwaardelijk van jou en van mama.
Liefs, Hunter en ook van Reyer, jouw lieve kinderen.
(geholpen door Monique Kleij en Joost Koedam uit Bedum)
Arjen heeft ontdekt hoe je kunt werken met energie in je lichaam. Net zoals met 220 volt heb je alleen wat aan energie als het stroomt zonder blokkades, kortsluiting of weerstand. Pas dan gaat het lampje branden. Met de Innerlijke Bevrijding (het is een middel en geen doel) kun je jezelf helen, een ander daarbij helpen of iets nieuws creëren op wat voor levensgebied dan ook.
